گفتگو با آیه اسماعیلی، مدال نقره سیزدهمین المپیاد دانش آموزی نانو
سایت علمی دانه با هدف معرفی برگزیدگان المپیاد دانش آموزی نانو به سراغ آیه اسماعیلی رفته و از او درباره اینکه چرا به سراغ علم نانو رفته است و نحوه آشنایی اون با المپیاد نانو پرسیده است.
در ادامه گفتگوی سایت دانه با اسماعیلی را میخوانیم.
دانه: خودتون رو به ما معرفی میکنید؟
اسماعیلی: آیه اسماعیلی هستم. دانش آموز پایه دوازدهم دبیرستان انرژی اتمی تهران، رشته ریاضی فیزیک و صاحب مدال نقره سیزدهمین دوره المپیاد علوم و فناوری نانو.
دانه: رشته ای که قصد دارید در دانشگاه سراغش برید؟
اسماعیلی: رشته مهندسی مواد متالورژی دانشگاه شریف
دانه: در مورد آشنایی تون با فناوری نانو برای ما بگید.
اسماعیلی: اگر بخوام خیلی به صورت جزئی توضیح بدم، تقریبا ده ساله بودم که از طرف مدرسه ابتدایی، یکسری اسامی به پژوهشسرای ابن سینای منطقه ۱۵ داده شد و از طرف آن پژوهشسرا با ما تماس گرفتند که یکسری کلاس ها، مانند کلاس های رباتیک، کلاس های نانو و کلاس های پژوهشی مختلف دارند و میتونیم برای ثبت نام اقدام کنیم و خب همراه مادرم به آنجا رفتم و به کلاس نانو علاقه مند شدم. یعنی متوجه شدم که چنین کلاسی وجود دارد. چون در آن زمان این کلمه خیلی تازه بود و این لغت در ذهنم از سطح بالایی برخوردار بود، فکر میکردم که دوست دارم راجع به آن اطلاعاتی داشته باشم. البته مسئولان پژوهشسرا در آن زمان با حضور من در این کلاس مخالفت کردند چون رده سنی که می توانستند در این کلاس شرکت کنند، بالای ۱۵ سال بود و من در آن زمان ۱۰ ساله بودم. ولی من با مسئولین این پژوهشسرا صحبت کردم و قول دادم که مباحثی که در کلاس مطرح می شود را دقیق فرا بگیرم و آزمون پایان دوره را با موفقیت پشت سر بگذارم. با این شرط ها من وارد آن دوره شدم و دوره را گذراندم و در همین سن به فناوری نانو علاقه مند شدم و در همان دوره مقدماتی هم، مدرک مقدماتی آن را کسب کردم.
بعد از آن مسئولین پژوهشسرا گفتند با این مدرکی که کسب کردید می توانید در مسابقات پژوهشسراهای دانش آموزی مربوط به دوره متوسطه اول شرکت کنید. چیزی شبیه جشنواره خوارزمی، جشنواره فناوری نانو و یا کنفرانس های دیگری که وجود دارد و محدودیت سنی هم ندارد و در دانشگاههای معتبر برگزار می شود.
در سال هفتم که من به مدرسه نمونه دولتی شهید بینایی وارد شدم، در آن مدرسه چون همچنان منطقه ۱۵ بود و ارتباط خوبی با پژوهشسرای ابن سینا داشت، دانش آموزهای زیادی را به پژوهشسرا معرفی می کرد. از همان ابتدای سال هم تاکید می‌کردند که شما باید یک رشته را انتخاب کنید مانند رباتیک، سلول های بنیادی، زیست فناوری و یا پژوهش های نانو و بعد هم آن را ادامه دهید. من هم بالطبع وارد حوزه نانو شدم و یکی دو فعالیت هم به صورت امتحانی انجام دادم. اولین کاری که انجام دادم، تصفیه آب با استفاده از نانو ذرات تیتانیوم بود.
بعد از آن هم، حذف فلزات سنگین نیکل و کروم با استفاده از گیاه وتیور بود. بعد از این دو پروژه (که تا سطح منطقه پیش رفت و برگزیده منطقه هم شدیم) سومین فعالیتم که پروژه چالش برانگیزتری محسوب می شد (حدودا ۱۴ ساله و کلاس هشتم بودم)، حذف لکه های نفتی با استفاده از کامپوزیت های طبیعی و سنتزی بود که تقریبا بیش از یک سال هم زمان برد.
با اینکه سن کمی داشتم و این موضوع برای من خیلی سخت بود، ولی سعی میکردم هر روز ساعت ۵ و ۶ صبح بیدار شوم که ساعت ۷ صبح در آزمایشگاه باشم، حتی در روزهای تعطیل هم تا ساعت ۲ و یا ۳ در آزمایشگاه کار میکردم.
خاطرم هست یکی از مشکلاتی که با آن روبه رو بودم این بود که چون قدم کمی کوتاه بود به میز آزمایشگاه نمی رسیدم (با خنده).
ولی با علاقه ادامه میدادم و سعی میکردم که بیشتر یاد بگیرم. تا اینکه پروژه بالاخره نتیجه داد و تا مرحله برگزیده استانی جشنواره خوارزمی هم رفت. بعد از آن در کنفرانس اشراقیMAT (همایش علمی دانشجویی مهندسی مواد و متالورژی ایران) دانشگاه علم و صنعت پذیرفته شد که در آن موقع، من با ۱۴ سال سن، کوچکترین شرکت کننده این کنفرانس بودم. در این کنفرانس رتبه برتر دانش آموزی را کسب کردم و یافته های این پروژه در نشریه الکترونیکی سیویلیکا منتشر شد. در آنجا بود که علاقه من به نانو شروع شد.
همانطور که گفتم علاقه خیلی شدیدی به پژوهشگری، انجام تحقیق و دانستن اطلاعات دارم و دوست دارم که دائما بیشتر یاد بگیرم.
بعد از آن هم در آزمون ورودی مدرسه انرژی اتمی شرکت کردم و موفق شدم. وارد این مدرسه که شدم باز هم به بخش پژوهش نانو رفتم و پروژه پژوهشی دیگری شروع کردم؛ تولید کاغذ با استفاده از مواد سنگی، البته به تعطیلات دوران کرونا برخوردیم و متاسفانه دو سال پشت سر هم، جشنواره جوان خوارزمی را از دست دادیم. ولی المپیاد نانو را انتخاب کردم و سعی کردم که در این زمینه فعال باشم و در نهایت مدال نقره دوره سیزدهم آن را کسب کردم.
